donderdag 7 juni 2007

Eis 6 jaar cel en tbs wegens moord: ’Na 28 messteken was boosheid weg’

Tegen Jan P. uit Sliedrecht is 6 jaar en TBS geëist wegens de moord op zijn vrouw, de Filipijnse Evelyn Bartolay (36) op 11 december 2006. Jan P. rende op die dag zijn vrouw Evelyn achterna vanuit de keuken de tuin in, met in zijn handen een vlees- en een broodmes. Hij sleurde haar van de schutting waarover zij trachtte te vluchten en stak haar in blinde woede 28 keer in hals en bovenlijf. Ligt de verklaring voor deze moord in het feit dat de Sliedrechter een botte, agressieve baggerschipper is die geen tegenspraak duldt? Of had zijn echtgenote, met wie hij in scheiding lag, hem zo getergd met wispelturig gedrag dat hij wel tot deze daad moest komen? Het speelde allebei een rol, zeggen gedragsdeskundigen.

Evelyn Bartolay kon geen kant op. Haar twee jaar oudere echtgenoot Jan P. moet die maandagavond in december in de tuin bovenop haar hebben gezeten, terwijl hij haar in blinde razernij met 28 steken doodde. “Ik weet er niets meer van, maar mijn broek zat onder het bloed.”

Intussen hoorden de kinderen vanachter het gesloten rolluik hun moeder buiten gillen, tot het stil werd.

Toen Evelyn ter plekke aan massaal bloedverlies was overleden, kwam Jan P. bij zijn positieven. Hij belde zelf het alarmnummer 112 en probeerde de kinderen te kalmeren. Hij wachtte in de voordeuropening op de politie. Hij rende zelfs de politiebus achterna, die het huis aan de Sliedrechtse Douwes Dekkerstraat in eerste instantie voorbijreed. “Ineens was ik helder van geest en niet boos meer.”

P. schetste vandaag voor de Dordtse rechtbank uitgebreid de omstandigheden waarin hij tot zijn daad gekomen was. Zijn Filipijnse vrouw wilde na tien jaar huwelijk van hem scheiden, liet zij in september 2006 weten. Hoewel hij niet achter haar keuze stond, wilde P. naar zijn zeggen de scheiding ordentelijk laten verlopen en hielp hij zijn aanstaande ex waar hij maar kon.

P. vertelde de rechtbank dat hun drie tienerkinderen nota bene zelf aanstuurden op co-ouderschap. Zijn kinderen bezoeken hem nu ook vaak in het huis van bewaring, aldus P. Ze staan inmiddels definitief onder de voogdij van P.’s ouders.

P. verlangde in ruil voor medewerking aan de scheiding van zijn vrouw dat zij hem weer door de gemeente Sliedrecht zou laten inschrijven op het adres van de echtelijke woning. Zij had hem tegen zijn zin laten uitschrijven. Ondanks diverse pogingen van zijn kant om daarvoor samen op het gemeentekantoor te verschijnen, liet zij het steeds afweten.

Op de avond van Evelyns dood ging hij ’helemaal niet boos’ naar haar toe, om eindelijk een definitieve afspraak te maken. “Ik bezocht haar altijd als de kinderen er waren, om eventueel later getuigen te hebben dat ik iets wel of niet gezegd of gedaan had,” verklaarde P. gisteren.

De relatie werd namelijk al langer gekenmerkt door schelden, geweld en beschuldigingen. Wederzijds, volgens de verdachte.

“Toen ik zei dat alles geregeld zou zijn als we de volgende ochtend om beurten naar de gemeente zouden gaan, begon ze te schelden en riep dat ik helemaal niet in haar huis mocht komen. Ik raakte toen door het dolle heen. Zij is gaan lopen, de tuin in.” “Was ze zo bang voor u dan?” vroeg rechtbankpresidente mr. I. Hinfelaar zich af.
P.: “Ik denk dat ze aan mijn ogen heeft gezien dat ik toen echt boos werd.” Terwijl hij haar achterna liep, zag hij de openstaande keukenla en griste er twee messen uit. Vanaf dat moment weet hij niets meer.

Juist die laatste momenten zijn volgens Officier van Justitie mr. W. van Natijne cruciaal voor de vraag of P. moord, dan wel doodslag heeft gepleegd. Het verschil tussen die twee is dat de eerste met voorbedachten rade geschiedt.
“Moord,” meent Van Natijne. “Tussen het pakken van de messen en het moment dat hij zijn vrouw van de schutting trok, heeft P. tijd gehad om na te denken over de gevolgen van steken met messen. Misschien had hij niet het volle besef van wat hij deed, maar wel besef.”

De openbaar aanklager karakteriseerde P. vandaag op grond van het reclasseringsrapport als een ’botte en lompe’ baggerschipper, die op zijn schip in Azië niet geliefd is bij zijn personeel. “Zijn wil is wet, hij heeft een kort lontje en een starre houding in relaties.” Wat volgens Van Natijne nog veel meer in het nadeel van P. spreekt, is dat hij bijna drie weken voor het familiedrama, bij een van de keren dat hij vergeefs in het gemeentekantoor stond, tegen het personeel over zijn vrouw heeft gezegd: “Dan maak ik haar wel af. Daar heb ik wel een paar jaar voor over.”

Rekening houdend met P.’s verminderde toerekeningsvatbaarheid, eiste Van Natijne zes jaar cel.

Hij neemt ook het advies van forensisch psychiater prof. dr. H. van Marle over dat P. met dwang moet worden behandeld in een tbs-kliniek. Zelf liet P. de rechtbank weten dat hij zonder dwang behandeld wil worden. Hij wil geen tbs. “Tbs is zo negatief in het nieuws. Er hoeft maar iets te gebeuren en je wordt over één kam geschoren. Daarna is het moeilijk om nog aan werk te komen.”

Zie ook: Man bekent moord op echtgenote

De uitspraak is op 21 juni.
Update: Jan P werd tot 6 jaar en TBS wegens doodslag veroordeeld

Plaats op NuJij Voeg toe aan Blig Facebook Facebook

0 comments: