zaterdag 13 juni 2009

Is Danny wel schuldig? Opnieuw blunders bij justitie?

Danny van den H. werd op zijn 17e in 2000 veroordeeld voor de moord op Eindhovense drugsdealer Regi (Reginald) Koenders. Inmiddels is hij weer vrij en is er twijfel of Danny daadwerkelijk achter deze aanslag zat. Een reconstructie van een mogelijke justitiële en gerechtelijke dwaling waarbij het openbaar ministerie cruciaal bewijs simpelweg kwijt raakt.

Reginald 'Regi' Koenders werd op zaterdag 1 april 2000 vermoord op straat op de dr. Cuyperslaan in Eindhoven. Rond kwart voor drie die middag kreeg de alarmcentrale van de Eindhovense politie de eerste meldingen over de brute moord. Enkele tientallen voorbijgangers zagen hoe een scooterrijder door de achterruit van een stilstaande Fiat Croma een inzittende van die wagen onder vuur had genomen. Toen de dader ervandoor ging, vluchtten de bestuurder, Koenders' zwager en zijn medepassagier, de zus van Reggie Koenders, de Fiat uit. Op de achterbank was Koenders zelf al in elkaar gezakt en aan zijn verwondingen bezweken.

Aanvankelijk werden Koenders' zus en haar vriend verdacht. Volgens de recherche zou een conflict over drugshandel de aanleiding zijn geweest. Maar een paar weken later kwam bij de politie de dan nog 16 jarige Danny in beeld. Danny woonde nog bij zijn ouders in de wijk Woensel. Volgens de recherche zou hij Regi Koenders uit wraak hebben doodgeschoten omdat Koenders zijn moeder had mishandeld. Op 8 mei wordt Danny aangehouden.

Danny is een bekende van de politie. Hij groeide op in een gezin dat vroeg met hulpverlening te maken kreeg en stond zelf al te boek wegens geweldsdelicten, diefstal en heling. De rechtbank in Den Bosch veroordeelde Danny in 2000 dan ook voor de moord en hij kreeg acht jaar cel. In hoger beroep werd dat vijf jaar met tbs.

In 2006 nam de Haagse advocaat Job Knoester de zaak van de toen nog gedetineerde Danny over, juist op het moment dat de jongeman op de longstay-afdeling van een tbs-kliniek dreigde te belanden. Danny bleef namelijk het misdrijf hardnekkig ontkennen. Daarmee ‘ontkende hij’ volgens zijn behandelaars ‘zijn probleem’ en kon hij in die visie niet worden behandeld.

Knoesters vertelt dat hij Danny stevig aanpakte. "Ik hield hem voor dat hij móest bekennen om beter door de tbs te komen en op termijn te worden vrijgelaten. Maar al die maanden bleef Danny bij zijn standpunt: hij wilde niet iets opbiechten dat hij niet had gedaan, zei hij. Vanaf die tijd ben ik een herzieningsverzoek gaan voorbereiden, ik wil dat dit onderzoek heropend wordt."

De advocaat nam diverse experts in de arm. Oud-rechercheur Dick Gosewehr en voormalig politiepsycholoog Harrie Timmerman leggen vervolgens opmerkelijke zaken in het dossier blootlegden.

De manier waarop de dader destijds te werk ging leek sterk op een professionele liquidatie door een geoefend schutter, die met veel overleg en zeer koelbloedig zijn opdracht uitvoerde. Uit niets blijkt dat de moordenaar van Koenders in razernij handelde, zoals volgens de politie bij Danny het geval was.

Koenders werd gedood door drie 9 mm kogels: twee in de rug, één in het hoofd. Opvallend is dat de kogels in de rug op zeer korte afstand van elkaar zaten, terwijl de beide inschotopeningen in de achterruit van de Fiat een stuk verder uit elkaar waren geplaatst. Hoewel de schutter zijn wapen dus tussen de beide schoten verplaatste en onderwijl zijn scooter in balans hield, was hij toch in staat het slachtoffer op nagenoeg dezelfde plaats in de rug te raken. Dat zegt wel iets over de geoefendheid van de schutter en maakt het scenario dat een 16-jarige jongen in wilde woede aan het schieten was niet erg aannemelijk.

Politie en justitie lieten dit feit echter nooit onderzoeken. Ook de rechtbank en het hof in Den Bosch vonden het niet nodig om een reconstructie te houden en deskundigen als een schietinstructeur om hun mening te vragen.

De bewijsconstructie tegen Danny berust alleen op tegenstrijdige getuigenissen die niets over zijn vermeende aandeel in het misdrijf zeggen. Van de zeven getuigen die de schietpartij zagen en door het onderzoeksteam werden gehoord spreken er drie van een moordenaar die het pistool met zijn rechterhand vasthield, terwijl de overige vier beweren dat de dader linkshandig is.

Veruit de meeste getuigen zijn volgens Timmerman en Gosewehr zogeheten 'klapgetuigen'. Mensen die een klap (of in dit geval schoten) hebben gehoord, dan pas in de richting kijken vanwaar het geluid komt en vervolgens onbewust aan de hand van de situatie reconstrueren wat zich even ervoor moet hebben afgespeeld. Maar dat hoeft niet de werkelijkheid te zijn, zo is wetenschappelijk aangetoond.

Voor twee van de waarnemers gaat dat niet op. Zij bekeken de moordenaar van Regi Koenders al toen hij op zijn scooter kwam aanrijden en zagen de hele schietpartij gebeuren. Frappant is dat volgens een van deze getuigen de dader met zijn rechterhand het pistool uit zijn jas pakte, het wapen overnam in zijn linkerhand en toen begon te schieten. Uit die verklaringen blijkt dat de dader vrijwel zeker linkshandig is. Maar Danny is rechtshandig.

In de warboel van uiteenlopende verklaringen hebben de scooter, helm en kleding van de dader zo'n beetje alle kleuren van de regenboog. Zo zegt een getuige dat de dader een zwarte broek met zwarte handschoenen droeg. De volgende heeft het over een donkerkleurige jas, de derde over een beige/bruin jack, de vierde beschrijft een soort Goretex jas met heldere kleuren, de vijfde een jas met rood, paars en wit, de zesde een zwarte outfit met gele streep op de mouwen en de zevende getuige zweert bij een felgekleurde jas met mogelijk rode, zwarte en witte vlakken.

De genoemde kleuren van de helm lopen uiteen van wit, naar beige, blauw, zwart en zelfs geel met rood. Hoofdkleur van de scooter is volgens de getuigen geel met vlakken die respektievelijk grijs, groen, blauw, paars, geel of misschien wel oranje zijn. Vier getuigen hebben het nog over lengte en postuur van de dader. "Hij was kleiner dan 1.74 meter", zegt de een. "Beslist tussen de 1.75 en 1.80 meter", aldus de ander. "Mager en niet groot", meent nummer drie. "Iets groter dan 1.58 meter", is het oordeel van de vierde ooggetuige.

Aan al die uiteenlopende verhaaltjes kan geen mens een zinnige conclusie verbinden. Maar politie en justitie deden dat wel en stelden Danny op basis van het gebabbel in staat van beschuldiging. Ook de rechters slikten de rammelende verklaringen voor zoete koek en zagen het dubieus genoeg als hard bewijs voor een moord.

Het technisch bewijs is het woord bewijs niet waardig. Op de plek van het misdrijf werden kogelhulzen aangetroffen. Maar zowel politie, justitie, als de rechtbank en het hof vonden het niet belangrijk om die op dna te laten onderzoeken.

Toen advocaat Job Knoester in 2006 bij het NFI de hulzen opvroeg voor een contraexpertise kwam het justitiële forensische instituut met een bizarre verklaring. Knoester: "Volgens het NFI had dat allemaal geen zin, omdat de hulzen na schietproeven waren schoongewassen. Afgezien van het feit dat je met hulzen geen schietproeven doet, is het onbestaanbaar om die dingen daarna te gaan schoonwassen." Pas recent heeft het OM de advocaat laten weten de hulzen te overhandigen zodat alsnog naar dna worden gezocht. (Uiteindelijk krijgt de advocaat 3 hulzen, en daar blijkt DNA van een ander op te zitten)

Het kan nog gekker. Op steenworp afstand van de plaats delict legde een bewakingscamera van een benzinestation de moordaanslag vast. Geen van de rechters die een oordeel velde over Danny heeft de videoband ooit gezien of opgevraagd of de agent die er een summier proces-verbaal van opmaakte als getuige gehoord.

Het beeldmateriaal is ook nu nog van het grootste belang om de waarheid achter de liquidatie te achterhalen. Maar zowel de videoband, een digitale kopie als de foto's die aan de hand van de opnames zijn afgedrukt, zijn volgens justitie Den Bosch 'onvindbaar'. Dat gaat advocaat Knoester een paar stappen te ver. De strafpleiter heeft de afgelopen dagen een kort geding aangespannen om de stukken alsnog in handen te krijgen. "Eén videoband die is zoekgeraakt kan ik nog geloven. Maar én de kopieën weg én de foto's verdwenen, dat gaat er bij mij niet in. Ik kan geen andere conclusie trekken dan dat het OM hier kennelijk veel te verbergen heeft." (De band is inmiddels gevonden)

Als Danny niet de dader is, is de vraag wie Regi Koenders wel heeft doodgeschoten. Vijanden had hij genoeg. Vlak voor zijn dood was hij betrokken bij ripdeals en verkrachtingen, hij werd bedreigd en was daarom naarstig op zoek bleek naar een wapen. Maar politie en justitie deden daar nooit naspeuringen naar.

Laat staan dat uitgezocht werd of er een verband is met andere moordpartijen die Eindhoven te verduren kreeg. In een dikke week werden destijds de criminelen Frank van Geel, Ad Pruijmboom, Regi Koenders en Franske van der Sanden vermoord. Van der Sanden werd zelfs in het mortuarium vermoord toen hij Reggie Koenders de laatste eer wilde bewijzen. Kort daarop volgde weer een moordzaak: Surinamer Guno Plescode werd begraven in een tuin in de Gerard Doustraat gevonden, terwijl zijn in ontbinding verkerende hoofd nog boven de grond uitstak. Plescode was een belangrijke getuige in het onderzoek naar de moord op Regi Koenders.

Plaats op NuJij Voeg toe aan Blig Facebook Facebook

0 comments: