De zaak Ruud Prins

Ruud Prins werd in juli 2000 in Suriname opgepakt op verdenking van smokkel van de grootste partij drugs, die ooit op Schiphol is gevonden. Volgens justitie zat Prins achter de zending van zevenhonderd kilo cocaïne in een partij groenten en fruit vanuit Suriname naar Nederland. Na anderhalf jaar detentie sprak het hof in Amsterdam hem vrij wegens gebrek aan bewijs. Het verhaal achter deze schokkende zaak is opgetekend in het boek ‘Onterecht zitten...en dan?’ met als ondertitel ‘Hoe detentie een leven kan ontwrichten’.

‘De zaak van Ruud Prins behoort tot de top tien van meest schokkende zaken die ik in negentien jaar advocatuur heb meegemaakt’, zegt topadvocaat Nico Meijering uit Amsterdam, die Prins in hoger beroep bijstond.
‘De rechter is bewust misleid.’ Hij vindt dat het om bewust bewijsmateriaal in deze zaak heeft achtergehouden. Op grond daarvan veroordeelde de rechtbank in Haarlem Prins in 2000 tot acht jaar gevangenisstraf. Hij zit vast tot het hof in Amsterdam hem in 2001 vrijspreekt.

Er was geen enkel technisch bewijs in de zaak. Toen er een zending met drugs aankwam op Schiphol, verpakt in dozen van een bedrijf dat Prins ook wel eens gebruikte, werd Prins gebeld om te vragen of hij een zending verwachtte. Prins zei van niks te weten en kwam de zending ook niet ophalen.

Als 'bewijs' voerde justitie twee dingen aan: Prins had de zending niet opgehaald-> daarmee had hij dus bewust anderen de kans gegeven de zending op te halen en hij zou na het telefoontje over de aangekomen zending 'ondergedoken zijn' hetgeen zou blijken uit het feit dat hij zijn telefoon niet opnam.

Afgezien van het feit dat dit natuurlijk helemaal geen bewijs is, bleek bij het hoger beroep, dat Prins helemaal niet ondergedoken was en gewoon telefonisch bereikbaar was, getuige vele honderden pagina's aan tap gesprekken die justitie verborgen had gehouden.


RTL4 over onterechte opsluiting Ruud Prins(video als boven)