Vanavond besteedt Peter de Vries in zijn programma tijd aan de vraag waarom Remon P. werd
vrijgesproken van de moord op / liquidatie van vastgoedhandelaar Victor ‘t Hooft (47).
Het antwoord is simpel: Omdat de rechter geen wettig en overtuigend bewijs zag dat zijn schuld vaststelde.
Het bewijs tegen Remon P., Leslie S. en Saloua A. bestond voornamelijk uit DNA van Remon P. dat op een sleutelbos van de vrouw van ‘t Hooft was gevonden en op een pistool in de woning (overigens niet het moordwapen), een afgeluisterd gesprek in een arrestantenbus waarin gezegd zou zijn dat ze ‘daar gefietst’ zouden hebben en de aanwezigheid van Leslie S. en Remon P. bij een Texaco station schuin tegenover de woning van ‘t Hooft op de dag van de moord alsmede ‘druk bellen’ van de verdachten. Daarbij zou Remon P. door Emmy van Dijk, de vrouw van ‘t Hooft, herkend zijn.
Genoeg toch voor een veroordeling zou je zeggen want er zijn er op minder veroordeeld. In dit geval liet de rechter zich echter niet meeslepen. Hij bekeek de bewijzen apart op hun overtuigingskracht.
- Het DNA: Hierbij liet de rechter zwaar meewegen dat er tevens DNA van Remon P. was gevonden bij een geweldadige overval in Bloemendaal, die echter had plaatsgevonden toen Remon in de gevangenis zat. Daarmee werd de rechter ontvankelijk voor het idee dat DNA geen keihard bewijs van schuld of aanwezigheid is. Wat betreft het gevonden wapen, daarvan beweerde P. dat dat inderdaad van hem was geweest maar al lang geleden gestolen. Het DNA van P. op de sleutelbos van mevrouw ‘t Hooft kwam omdat zij in hetzelfde Texaco station was geweest als Remon P. Omdat P. destijds verkouden was en een loopneus had, zou er neusslijm van hem op de toonbank van het Texaco station gekomen zijn, waar mevrouw ‘t Hooft minuten later die dag haar sleutels in legde. Iets wat overigens op de bewakingsvideo van het Texaco station was te zien.
- Het in het arrestantenbusje afgeluisterde gesprek kan volgens de rechtbank op verschillende manieren worden uitgelegd en daarmee vormt het volgens de rechtbank een te wankele basis om bij te dragen aan het bewijs. Leslie S. zegt daar o.a. ook dat ze er niets mee te maken hebben.
- De herkenning door mevrouw ‘t Hooft. Enigszins misleidend. Mevrouw ‘t Hooft herkende Remon P. namelijk niet direct toen hij tijdens een worsteling in de woning zijn bivakmuts verloor. Pas later toen zij met de politietekenaar een tekening maakte herinnerde zij zich plotseling dat dit het gezicht was van een man die zij ‘16 jaar geleden op een feestje was tegengekomen’ welke Remon P. zou zijn. Getuige deskundige Peter van Koppen liet dan ook geen spaan heel van haar getuigenis.
- De aanwezigheid bij het Texaco station: Hiervan vond de rechtbank dat het geen concreet bewijs was voor betrokkenheid bij de moord. Notabene: Remon P woont op 2,5 km afstand van het Texaco station en kwam daar vakerHetzelfde gold voor het ‘drukke bellen’.
- In het algemeen vond de rechtbak ook dat het door de aanklager geschetste scenario rammelde en dat er ook andere scenario’s te bedenken waren waarin Remon P. niet betrokken was bij de moord.
Ergo: geen wettig en overtuigend bewijs dus vrijspraak. Hiermee is geen uitspraak gedaan over het feit of Remon P. de liquidatie al dan niet gedaan zou hebben, enkel dat er geen bewijs was dat hij erbij betrokken was. Dat is in feite een triomf voor de rechtsstaat: beter 10 schuldigen niet veroordeeld dan 1 onschuldige ten onrechte veroordeeld. Bij Remon P. is er voldoende twijfel en dient hij dus niet te worden veroordeeld.
Update: Uiteindelijk wordt Remond P. in hoger beroep
tot 15 jaar veroordeeld.
Tags van Technorati:
misdaad
