Zijn vrouw Els Leemans die naast hem lag zei niets gemerkt te hebben vanwege oordopjes die zij droeg ivm het snurken van haar man (de zaak wordt daarom ook wel 'de oordopjesmoord' genoemd). Ze had ook niet gevoeld hoe ze aan handen en voeten vastgebonden werd. Er was 240.000 gulden in huis, waarvan niemand weet waar dat gebleven is.
Update: Begin 2000 wordt Els alsnog aangehouden. Niet op technisch bewijs maar puur en alleen omdat men haar verhaal ongeloofwaardig vindt. Het feit dat zij inmiddels is gaan samenwonen met de in ongenade gevallen Nederlandse marechaussee-officier Wilko Ites met wie zij reeds vóór de moord op Ran een verhouding had (die zij bij de politie verzweeg) was daar ongetwijfeld mede debet aan. Zij is inmiddels ook bevallen van een kind van Wilko dat teruggerekend 3 maanden na de moord op Ran moet zijn verwekt.
In 2006 werd het proces tegen beiden voortgezet. Wilko zat nog steeds gevangen, Els mocht het proces in vrijheid bijwonen.
Update 30 november 2006: Wilko Ites wordt vrijgesproken.
Update 1 december 2006: Els Leemans krijgt 25 jaar.
Update 16 juni 2010: Els Leemans die in december 2006 werd veroordeeld tot 25 jaar gevangenis voor de moord op Ran Biemans heeft nog een jaartje te gaan. Al enkele maanden is Els met weekendverlof maar binnenkort gaat ze in de mensenmaatschappij weer aan het werk. Het resocialisatieprogramma is al in gang gezet.
In totaal heeft Els nu 7 jaar gezeten. In 2004 kwam Els na 4 jaar voorarrest vrij en kon ze het assisenproces van eind 2006 in vrijheid afwachten. De uitspraak op 1 december 2006 was 25 jaar. Ook toen mocht ze nog eventjes naar huis om 'wat zaken te regelen'. Ze melde zich echter niet bij de gevangenis in Turnhout voor de resterende 21 jaar. Ze had in Belgie de volle straf moeten uitzitten omdat ze niet had bekend en niet zou bekennen en vooral geen spijt betuigde zoals de Belgische justitie dat vraagt om in aanmerking te komen voor een voorwaardelijke invrijheidstelling na 1/3 van de straf .
Els bleef in Nederland waar ze in de zomer van 2007 alsnog werd opgepakt omdat Nederland zich bereidt had verklaard de strafuitvoering van de Belgen over te nemen. Zij werd bij de rechtbank in Breda tot 12 jaar veroordeeld. Na aftrek van de gebruikelijke Voorwaardelijke Invrijheidstelling na 2/3 van de straf kwam dat netto op 8 jaar zitten.