zaterdag 8 november 2008

"Ik stuur een Thai op hem af" |Hoeveel gevaar loopt Peter de Vries?

In een recente undercoveractie in Thailand (morgen op TV te zien) heeft Joran van der Sloot over Peter de Vries gezegd: "Ik stuur wel een Thai op hem af". Met andere woorden: Een Thai om Peter in elkaar te slaan of te vermoorden (naar bleek 'om hem een lesje te leren').
Hoe serieus moet je dat nemen? In eerste instantie denk ik dat je dat nauwelijks serieus moet nemen en ik denk ook niet dat Peter er wakker van ligt. Het lijkt gewoon grootspraak en veel mensen zeggen natuurlijk wel eens als ze boos zijn: "ik vermoord hem", "ik sla hem in elkaar" of "ik sla hem op zijn levertjes (Steve Brown)". In praktijk blijft 99,9% natuurlijk bij woorden, vaak zelfs niet eens in het bijzijn van het beoogde 'slachtoffer' geuit.
Komt nog bij dat ik Joran er niet voor aanzie om een locale huurmoordenaar uit Bangkok af te laten reizen naar het Gooi om bij huize de Vries verhaal te halen (een soort van omgekeerde "Bangkok Dangerous").
Toch wil ik enig gevaar niet helemaal uitsluiten. Als er al iets is dat Joran heeft laten zien is het dat hij nogal sterk in zijn onaantastbaarheid gelooft en mogelijk nogal egocentrisch is, m.a.w. hij is gek genoeg om het wel te doen, mocht hij weten dat de Vries zich ergens in Bangkok bevind. Een Thaise 'problemsolver' is snel gehuurd voor een relatief laag bedrag.
Is dat ook de reden dat de Vries zelf niet in Bangkok was? Gewoonlijk verwacht je bij een undercover van de Vries dat hij aan het einde de confrontatie aangaat met de vermeende boef. Dat gebeurde hier niet. Een redactionele beslissing? of toch een uit veiligheid? We zullen het niet weten.
Joran wordt door Peter steeds meer in het nauw gedreven en een kat in het nauw maakt rare sprongen.
Is Joran's uitspraak technisch gezien bedreiging? Niet onder de Nederlandse wet, omdat de uitspraak in Bangkok plaats vond. Zelfs al vond de uitspraak in Nederland plaats, dan is het mogelijk nog steeds geen bedreiging. Bij bedreiging gaat het namelijk niet alleen om wat je zegt, maar ook om hoe dat door de 'bedreigde' wordt opgevat. Als ik bijvoorbeeld van een dwerg in een rolstoel te horen krijg: "ik sla je in elkaar" dan zal ik mij niet bedreigd voelen en is het dus geen bedreiging. Als Mike Tyson dezelfde woorden gebruikt dan heb ik alle reden om mij bedreigd te voelen en is het dus bedreiging. Zou de dwerg mij daarentegen zeggen: "ik schiet je dood", dan is dat iets waartoe hij in staat geacht moet worden en kan ik mij dus wel bedreigd voelen.
Als Peter dus aangeeft zo'n uitspraak van Joran niet serieus te nemen, dan is het geen bedreiging.
Hoeveel gevaar loopt Peter eigenlijk in zijn beroep als Misdaadjournalist? Tot nog toe blijkbaar erg weinig. In zijn tig jarige carriere heeft hij slechts één keer een schop onder zijn kont gekregen van Steve Brown en is hij aangevallen met een huisplant door een getuige in de zwarte Cobra zaak. Het eerste was eigenlijk meer een vernedering, het tweede lachwekkend.
Weliswaar zou hij volgens zijn eigen site ooit door de politie zijn gewaarschuwd dat hij gevaar liep, maar uiteindelijk is dat loos alarm gebleken (niks gebeurt toch?). Een vermeende bedreiging door Louis Hageman wordt door deze laatste ten stelligste ontkent en zou ook weinig reeel zijn aangezien hij levenslang vast zit (mogelijk onterecht, dat wel). In vergelijking met de bedreigingen en agressie die een sportjournalist als Johan Derksen en laatstelijk ook weer documentairemaker Prem Radhakishun tegenkomen valt dat voor deze misdaadjournalist dus nogal mee. Vergelijk bijvoorbeeld met de misdaadverslaggever (Ik meen van de Volkskrant), die in Utrecht een keer serieus in elkaar geslagen is.  Telegraaf misdaadjournalist Cees Koring werd in maart 1990 in zijn woning in Amsterdam door criminelen overvallen en zwaar mishandeld. (In De maffiatapes vertelt hij voor het eerst zijn verhaal en over de achtergronden van de aanslag.) Ook programmamakers Barend en Van Dorp en Jan Lenferink weten wat gevaar is. De eersten zijn daadwerkelijk bedreigd en geintimideerd door Hells Angels, in de studio notabene, de laatste werd door Hells Angels afgetuigd toen hij bij Angels Place een taart kwam brengen. Zelfs columniste Ebru Umar werd mishandeld om haar schrijfsels.

Freek de Jonge noemde bij P&W een interessante reden: "je gaat alleen achter kruimeldieven aan, je bent een lafaard". Heeft Freek daarin gelijk? Ik ben geneigd te zeggen ja, Peter gaat inderdaad achter kleine boefjes aan en lijkt de grote links te laten liggen. of dat 'laf' is of gewoon 'verstandig' laat ik even in het midden.
De mensen die door Peter aangepakt worden zijn deels mogelijk voor iemand ooit een gevaar geweest (als zij bijvoorbeeld iemand vermoord hebben) maar voor een ander zijn ze natuurlijk nauwelijks een gevaar. Als je naar de zaken van Peter kijkt dan gaat het om een bejaarde Pistolen Paultje die een vals schilderijtje verhandeld, een zigeunerfamilie uit Stein die in valse sigaretten en gouddraad handelt, een kleine heler (een '3 jarig internationaal onderzoek met GPS tracking over heel Europa') en wat verdwijningszaken. Toegegeven, hij heeft Frans Meijer opgespoord in Peru maar Frans was toen als devoot pinkstergemeentelid nauwelijks meer gevaarlijk te noemen. Bovendien had van Hout op voorspraak al voor de Vries' veiligheid gezorgd.
De Vries heeft natuurlijk redactionele vrijheid genoeg om zijn onderwerpen te kiezen en heeft al eens aangegeven meer om verdwijningen te geven dan om de zoveelste moord in het drugsmilieu. Toch is het opvallend dat waar het om echt zware jongens gaat, de Vries gewoonlijk meer aan de zijde van de zware jongens te vinden is.
Als voorbeeld geld hier natuurlijk in eerste plaats Charlie 'de Chileen' da Silva. Da Silva kwam uit de nalatenschap van wijlen Klaas Bruinsma, in het bezit van een aantal gestolen schilderijen (een Ruysdael en een Frans Hals). Ieder ander zou voor schuldheling worden opgepakt, maar na een aantal prijzende artikelen in Aktueel door de Vries was de schuldheling van de baan en kreeg da Silva zelfs een beloning van een half miljoen gulden. Bij zijn bezoek aan da Silva ivm de zaak Mabel Wisse Smit was het al snel 'Ouwe Jongens Krentebrood' tussen de Vries en da Silva en mocht de laatste gedramatiseerd zijn schietkunsten vertonen. Toch wellicht minder kies voor de nabestaanden van zijn slachtoffers. Toen da Silva met een ingestudeerd stukje 'Peter, Peter wat vraag je me nou toch' toegaf wel eens bij een liquidatie aanwezig geweest te zijn, zou je toch van Peter verwachten dat hij zou vragen: "Oh Ja, wie werd er dan vermoord en door wie en waarom dan en wie waren daar nog meer bij", maar de misdaadjournalist in hem was klaarblijkelijk even weg. Overigens was de hele zaak Mabel nauwelijks iets wat met een misdaad te maken had. Een jonge vrouw die hem nog nooit iets had aangedaan werd afgebrand, meer niet. Waarschijnlijk meer te maken met Peter's republikeinse overtuiging dan met 'misdaad'. (Overigens trokken zowel Geurt Roos als Etienne Urka de beweringen van 'de Chileen' in twijfel. Etienne leek er van uit te gaan dat het een 'wederdienst' van da Silva voor de Vries was)

In de zaak Holleeder-Endstra was één vande vragen of het nou Holleeder was die Endstra in de tang had of andersom. Peter aarzelde geen moment om de inmiddels overleden Endstra alle schuld in de schoenen te schuiven en daarmee Holleeder te ontlasten.
Vergelijkbaar gedrag was er ook in de Zwarte Cobra zaak. Deze wordt door in Spanje op last van de Amerikanen opgepakt voor een voorgenomen drugsdeal. Peter spoort de anonieme tipgever en getuige op en bijt hem toe 'fijne vriend ben jij'. Met welk doel eigenlijk? Waarom moest deze man in de openbaarheid komen. Waar, geen leuke vriend, maar in de zaak Joran maakte Peter zelf gebruik van zo'n 'fijne vriend'. Tot 2x toe zelfs.
Ook een onschuldige Caroline Tensen moet elke keer weer nutteloos in verband worden gebracht met de zwarte Cobra en Peter mag haar een gangsterliefje of woorden van gelijke strekking noemen. Het enige wat Tensen heeft gedaan is dat ze erbij schnabbelde om het huwelijk aan elkaar te praten zoals ze ongetwijfeld ook bij anderen heeft gedaan. Voor het gemak vergeet Peter misschien even de relatie die zijn redactiemedewerkster Lisette Knoop had met Cor van Hout. Nee, dan is het plotseling een 'privé aangelegenheid'. Terwijl dat dan toch met recht een gangsterliefje is.

Ik kan me inderdaad voorstellen dat Peter redactioneel niet warm of koud meer wordt van de zoveelste moord in het drugsmilieu, maar er zijn natuurlijk in Nederland wel een paar zaken die eigenlijk de aandacht hebben van een groot deel van de bevolking en die indien er in gekeken wordt mogelijk een sensationele ontknoping hebben.
Ik noem maar even de moord op Pim Fortuyn. Deze lijkt opgelost, maar toch blijven de verhalen van een politiek complot en een tweede schutter de ronde doen. Velen hebben destijds Peter geschreven en gevraagd om zich er in te verdiepen, maar na zijn bewering dat men daar van op aan kon, is het stil geworden. Misschien vindt Peter een complottheorie mogelijk niet interessant om te onderzoeken maar waarom dan de moord op Kennedy 'opgelost' (met een oplossing overigens diedaarvoor ook al door de FBI al als mogelijkheid was gezien en op DVD is gepubliceerd).
Een tweede grote zaak is de Joris Demmink Affaire. Misschien is Joris onschuldig, misschien is hij schuldig, maar datzelfde gold destijds voor Joran. Als Demmink inderdaad schuldig is, is dat natuurlijk wel een zaak van zeer groot belang, waarbij Joran van der Sloot snel vergeten is. Toch pakt Peter die zaak niet op. Misschien toch bang te eindigen als de chauffeur van Demmink.
Ik wil Peter's redactionele keuzes niet aanvallen, tenslotte is het zijn programma, maar ik kan wel bepaalde vraagtekens zetten bij die keuzes en kan me dan de uitspraak van Freek de Jonge heel goed voorstellen

Zie ook: De Vries vs. Het Parool, het vonnis in hoger beroep van de zaak van de Vries tegen Bart Middelburg, in casu Het Parool

Plaats op NuJij Voeg toe aan Blig Facebook Facebook